به گزارش قدس آنلاین، سید احمد علوی رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران در وبینار نقش موزه‌ها در آموزش صلح که با حضور دکتر فابیو کاربونه، استاد دانشگاه کاونتری انگلستان و سفیر ارشد مؤسسه بین‌المللی صلح از طریق گردشگری (IIPT) در ایران، علی اصغر جعفری، مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، محمدرضا کارگر، مدیر کل موزه‌های وزارت میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا تقی پور، مدیر موزه صلح تهران، محمدرضا مجیدی، رئیس انجمن ایرانی همکاری با یونسکو، ابراهیم پور فرج، رئیس جامعه تور گردانان ایران و علی صدرنیا، رئیس هیأت مدیره جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی برگزار شد، گردشگری را یکی از عوامل اصلی بازگشایی مرز کشورها به سوی یکدیگر عنوان کرد.

وی با بیان اینکه بسیاری از محققان، گردشگری را دارای پتانسیل اثرگذاری بر روابط بین‌الملل و ابزاری برای ترویج صلح در جهان می‌دانند افزود: این صنعت، ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه‌ی بین‌الملل و پاسخ قدرتمندی برای چالش‌های جهانی و تروریسم است که نه تنها از صلح بهره می‌برد، بلکه خود نیرویی حیاتی برای گسترش صلح در بین ملت‌هاست.

به گفته رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران، گردشگری یکی از مهمترین پدیده‌های اقتصادی و اجتماعی دنیای مدرن است.

وی در همین زمینه ادامه داد: گردشگران تجربیات و دانش نو را از تعامل با دیگر فرهنگ‌ها، مناطق و کشورها کسب می‌کنند و اهمیت نگهداری از محیط را درک می‌کنند و مناسباتشان با یکدیگر را بهبود می‌بخشند؛ در این فرایند روابط صلح‌جویانه در میان مردم گسترش می‌یابد.

علوی با اشاره به اینکه گردشگری باعث افزایش ارتباطات اقتصادی بین دولت‌ها و افراد در سطح بین‌المللی می‌شود خاطر نشان کرد: ارتباطات فرد به فرد، که به وسیله‌ی تجارت و خدمات ایجاد شده، منجر به افزایش ثروت و ایجاد طبقه‌ی متوسط آگاه می‌شود. بنابراین، گردشگری در هردو سطح خرد و کلان می‌تواند به مثابه کاتالیزوری برای گسترش روابط صلح‌آمیز عمل کند یا همچنین با ارائه ی نقش در سیاست‌های ملی و بین‌المللی به عنوان نیرویی مثبت برای کاهش تنش‌ها و سو تفاهمات مورد توجه قرار گیرد.

وی ادامه داد: گردشگری چه در سطح منطقه‌ای و شهری و چه بین‌المللی، ابزاری مؤثر برای انتقال ثروت و سرمایه از کشورهای توسعه یافته و غنی‌تر به کشورهای کمتر توسعه یافته است. اما گردشگری شهری شاخه‌ای جدید در مطالعات گردشگری است که از اوایل دهه ۱۹۹۰ وارد ادبیات این علم شده است. در بسیاری از کشورهای موفق در صنعت گردشگری، شهر، پایه و اساس توسعه گردشگری است.

عضو شورای ششم شهر تهران یادآور شد: مراکز شهری به علت دارا بودن جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌شوند. گردشگری شهری به معنای مسافرت به شهر، با انگیزه‌های مختلف بر پایه جاذبه‌های گوناگون، امکانات و تسهیلات شهری که در شخص جذابیت و انگیزه ایجاد می‌کند، است.

وی جاذبه‌های شهری را بر شمرد و گفت: موزه‌ها، بناهای یادبود، سالن‌های تئاتر، استادیوم‌های ورزشی، پارک‌ها، شهر بازی، مراکز خرید، مناطق با معماری تاریخی و مکان‌هایی مربوط به حوادث مهم یا افراد مشهور، جاذب گردشگران بسیاری هستند. ‏گردشگری، پتانسیل قابل توجهی برای ارائه ی تصویری مثبت از ملت‌ها، ایجاد زمینه برای روابط مثبت در سطح فردی و دولتی دارد و از طریق دخالت در فرایند سیاست داخلی بر روابط بین‌الملل تأثیر می‌گذارد.

علوی گردشگری را ابزاری برای نزدیکی فرهنگ‌ها و فرصتی برای آموزش افراد درباره فرهنگ‌ها و محیط‌های دیگر خواند و افزود: گردشگری به کاهش نگرش‌های متعصبانه؛ یعنی، رسیدن به تعامل و ارتباطات میان فرهنگی منجر می‌شود که نتیجه‌ی آن شکلی از گفتگوی بین فرهنگی است، که به صلح و تسهیل روند توسعه‌ی پایدار ختم می‌شود.

وی همچنین صلح را مفهومی ذهنی و واژه‌ای ناملموس دانست که نه تنها به صلح و آشتی در بین ملت‌ها، بلکه به برقراری صلح میان گروه‌ها یا جوامع، افراد و انسان‌ها و طبیعت اشاره می‌کند و گفت: صلح را به دو بخش تقسیم کرده‌اند: صلح منفی و صلح مثبت. صلح منفی شرایطی است که درگیری فیزیکی وجود ندارد، ولی امکان دارد دشمنی و خصومت بین گروه‌ها و احزاب وجود داشته باشد. اما صلح مثبت به شرایطی گفته می‌شود که دولت‌ها برای رسیدن به مزایای متقابل، همکاری می‌کنند.

رئیس کمیته گردشگری شورای شهر تهران یادآور شد: گردشگری شهری ضرورتاً در صلح مشارکت نمی‌کند، ولی دارای پتانسیل زیادی برای انجام این امر از راه‌های مختلف است. گردشگری شهری دری است به سوی جهان، ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه بین‌الملل و پاسخ قدرتمندی برای چالش‌های جهانی و تروریسم است.

وی افزود: این شاخه از گردشگری، پیام‌آور دوستی و تفاهم بین مردمان جوامع مختلف است و موجب پیوند آنان با یکدیگر می‌شود. به منظور تعیین چارچوب مفهومی اثرات گردشگری بر صلح جهانی، الگوی مفهومی آن را بایستی در سه حوزه سیاسی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی بررسی کرد.

به گفته علوی از دیدگاه اجتماعی– فرهنگی به گردشگری و تأثیر آن بر صلح می‌توان به مواردی مثل ایجاد فرهنگ صلح و آشتی، ایجاد حس همدلی بین ملت‌ها، کاهش تنش و تعارض بین ملت‌ها و ارتقای سطح آموزش اشاره کرد.

وی در مورد اقتصاد گردشگری شهری نیز یادآور شد: افزایش تولید ناخالص داخلی، جذب سرمایه خارجی، کاهش بیکاری، کاهش فقر و کمک به توزیع درآمد از جمله مزایای اقتصادی رونق گردشگری شهری به شمار می‌رود.